voor Erik, voor Ria

Met storm, hagel, onweer en regen namen we afscheid van deze winter. Maart roerde zijn staart en liet ons in één maand vier seizoenen beleven. Van de ene op de andere dag staat de kastanje in blad en bloeit de Kerria. Kriebels. Niet voor de schoonmaak, maar zaaikriebels. Mijn keuken is getransformeerd tot kraamkamer voor plantjes. De vensterbanken zijn leeg en de grote open kast is ontruimd om plaats te maken voor mijn verzamelde eierdozen, piepschuimen vleesschaaltjes en stapels plantenpotjes. Van lege yoghurtpotjes knip ik plant-pinnen waarop de namen komen van het veelbelovende zaaigoed dat voor me ligt.

De gratis verkregen zaadjes vormen een apart hoofdstuk. Mijn keuken is letterlijk bezaaid. Op het dichtgevouwen keukenpapier en de koffiefilters kom ik allerlei namen tegen: 'Ridderspoor', 'blauwe bloemen Erik', 'duizendschoon', 'oranje bloemen Ria', 'wandeling geel', 'buro Anneke', 'Jacobsladder' en (beschimmelde) 'pompoenpitten'. Overal liggen potjes, zand, boeken en schema's. Veel moet ik opzoeken. Gaat het om vaste plantjes of eenjarigen. Willen ze zon of schaduw. De kleur, hoogte en droogte.

Het voorzaaien is ieder jaar weer een heerlijke klus. Een uitdaging om er eens geen chaos van te maken. De kast echter raakt vol dus wijk ik uit naar de vensterbank en een grotere zaaibak. Ik mix Erik's blauwe bloemenzaad met het oranje van Ria en zaai keurige rijtjes op de vochtige aarde van die bak. De yoghurtpin krijgt als opschrift: oranje/blauwe, Ria/Erik, enz. Glimlachend schuif ik een plastic pedaalemmerzak over de zaaibak, als ik bedenk dat deze twee mensen niet eens van elkaars bestaan afweten. Ik ben benieuwd wat dit voor bloemen worden en terwijl ik geen enkel idee heb waar ik deze plantjes straks zal uitzetten, maakt iedere zaailing die opkomt me erg blij.