Met storm, hagel, onweer en regen namen we afscheid van deze
winter. Maart roerde zijn staart en liet ons in één maand vier seizoenen
beleven. Van de ene op de andere dag staat de kastanje in blad en bloeit de
kerria. Kriebels. Niet voor de schoonmaak, maar zaaikriebels. Tijdelijk is mijn
keuken getransformeerd tot kraamkamer voor plantjes. De vensterbanken leeg en
de grote open kast ontruimd om plaats te maken voor mijn verzameling eierdozen, piepschuimen vleesschaaltjes en stapels plantenpotjes. Van lege
yoghurtpotjes knipte ik tientallen plantenpinnen waarop de namen komen van het veelbelovende
zaaigoed dat voor me ligt.
Het zaad van de Iberis gaat meteen de volle grond
in, net achter de nieuw aangeplante lavendel in de witte border. De bovenste kastplank krijgt de zaadjes van
de witte Cosmea en Cleome. De bak ernaast bezaai ik met Phlomis, helaas alleen
de gele, want de witte was nergens te verkrijgen. Op de tweede plank komen
bakjes met Nigella, Nicotiana en Amaranthus. Bestemd voor de border waar de
Agapanthus al weer aan het opkomen is. In de bak daarnaast zaai ik Lathyrus,
Calendula en Tropaeolum in perzikkleur, plus twee potjes voor de Valeriaan.
Ziezo, keurig alles genoteerd en gezaaid. Later zal ik bedenken waar ik de
plantjes uit deze bak ga uitzetten, want qua kleur past er voorlopig niks bij elkaar.
De gratis verkregen zaden vormen een apart hoofdstuk. Mijn
keuken is letterlijk bezaaid. Op het dichtgevouwen keukenpapier en in de koffiefilters
kom ik allerlei namen tegen: ‘Ridderspoor’, ‘blauwe bloemen Erik’, ‘duizendschoon’,
‘oranje bloemen Ria’, ‘wandeling geel’, ‘buro Anneke’, Jacobsladder’ en
(beschimmelde) ‘pompoenpitten’. Overal liggen potjes, zand, boeken en schema’s. Vrijwel alles
moet ik opzoeken. Gaat het om vaste plantjes of eenjarigen. Willen ze zon of
schaduw. De kleur, hoogte en droogte.
Het voorzaaien is ieder jaar weer een heerlijke klus. Een
uitdaging om er eens geen chaos van te maken. De kast echter raakt vol dus wijk ik uit naar de vensterbank en een grotere zaaibak. Ik mix Erik’s
blauwe bloemenzaad met het oranje van Ria en zaai keurige rijtjes op de
vochtige aarde van die bak. Ook de yoghurtpin krijgt als opschrift: oranje/blauw,
Ria/Erik, enz. Glimlachend schuif ik een plastic pedaalemmerzak over de zaaibak, als
ik bedenk dat deze twee mensen niet eens van elkaars bestaan afweten. Ik ben benieuwd
wat dit voor bloemen worden en terwijl ik geen enkel idee heb waar ik deze
plantjes straks zal uitzetten, maakt iedere zaailing die opkomt me erg blij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten