De zo beroemde donkere dagen voor kerst, stellen niet zoveel voor als de donkere dagen na Kerstmis. Ga maar na.
Voor de feestdagen zijn onze dagen nerveus gevuld met plannen, aanschaf, kleding, eten, uitnodigingen, en vooral met hoop dat alles goed gaat. De dagen zijn duister en donker, zodat je misschien denkt dat dat na kerstmis is afgelopen.
Na de Kerstdagen zijn de dagen nog steeds even kort, maar er is schijnbare rust.
Geen bezoek dat komt en ik hoef ook niet weg. Vijf dagen rust voor mijn maag, geen te nauwe schoenen meer aan, en die jurk uit die eigenlijk al te klein was toen ik die kocht. Oorbellen uit en een makkelijk kloffie aan, zodat ik met een dekentje over me heen op de bank kan om een laatste seizoen op Netflix te bekijken van een serie die op 31 december stopt. Ik kan dat seizoen makkelijk aan in twee of drie dagen, zodat ik mijn gezin niet helemaal verwaarloos, maar koken doe ik deze dagen toch niet. Niet vandaag, niet morgen en niet overmorgen. Daarna zie ik wel. De koelkast ligt nog boordevol en ijs komt al mijn neus uit, als ik eraan denk.
Licht, ik wil licht in deze meest duistere dagen. De lampjes van de kerstboom blijven uit. Ik kan de boom net zo goed opruimen, maar de traditie vraagt om dit pas na 6 januari te doen. Winkelen is niet leuk. Een supermarkt is noodzaak. Het stormt buiten en er valt harde koude regen. Natuurlijk plens ik met mijn voet in een plas water naast de stoep waar ik parkeer. Natuurlijk heb ik een natte voet. Bij de supermarkt lijkt het binnen ook donker te zijn. De kerstverlichting brandt, maar het is eerder spooky dan de misplaatste romantiek van voor de kerstdagen, toen we nog in sprookjes droomden van sleeën en dwarrelende sneeuw. Terug bij de auto met een volle kar zwiept het autoportier uit mijn handen door een harde windvlaag en ik ben verbaasd dat dat portier er nog inhangt.
27, 28, 29 december. Het schiet niet op dit jaar. Ik heb alles gedaan. Het hele jaar kan ik samenvatten in één woord: Corona. Ik heb er wel veel superlatieven bij gevonden in drie talen zelfs, maar dat zal niks helpen aan het feit dat we Corona meenemen naar het nieuwe jaar.
Wie had dat gedacht. Een beetje avontuurlijk nog in maart maar gaandeweg dit jaar werd het gevoel over Corona steeds akeliger. Wat een entree kregen de twintiger jaren van deze eeuw. Dit virus zal voor eeuwig opgetekend zijn. We schreven wel wereldgeschiedenis. Met z’n allen.
26, 27, 28 februari. Er is licht in deze duistere tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten